♥ ☸ ♥ ☸ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ♥ ღ ☸ ♥ ☸ ♥

از یکی از شیفتگان امام عصر ارواحنا فداه نقل شده که ایشان می فرمود: یک بار که توفیق پیدا کردم آقا امام زمان علیه السلام را ملاقات نمایم ، حضرت سرشان را روی شانه من گذاشتند و آنقدر گریه کردند که لباس من تر شد ، من هم همراه آن حضرت گریه می کردم و نزدیک بود از غصه جان از بدنم خارج شود.

آن حضرت در حالی که گریه می نمودند و از دست دوستان بی تقوای خود اشک می ریختند ، فرمودند:« اینها به من اظهار محبت می کنند ولی گناه هم می کنند! اظهار دوستی می کنند ولی غیبت هم می کنند ، تهمت هم می زنند و دیگران را به بدی وامی دارند. اظهار دوستی با من می کنند ولی با خدا مخالفت می کنند! به خدا قسم اینها را مواخذه می کنم چون بدی از هر کس بد است ، اما از کسی که خودش را دوست ما معرفی می کند خیلی بدتر است.»

اینجا بود که فهمیدم امام زمانم چقدر مظلوم است.

میان دشمنان آقا غریب است.........چرا در دوستان کس فکر او نیست؟



منبع: کیست مرا یاری کند؟ من مهدی صاحب الزمانم ص 87